Leren & stages

Als kind zag Froukje Bosch voor haarzelf een toekomst weggelegd als kinderverpleegkundige, maar anno 2022 is ze heel blij dat ze voor de ouderenzorg heeft gekozen. Haar werk als wijkverpleegkundige bij Envida noemt ze “geweldig”. Het is zo’n dankbaar en afwisselend werk!

Froukje deed eerst MBO-V, later HBO-V via het BBL-traject. Een combinatie van werken en leren: vier dagen werken, één dag school. Prima te doen volgens haar. ‘Het mooie is dat je de theorie meteen in de praktijk kunt brengen en hierdoor veel ervaring opdoet. Tevens word je nauw betrokken bij het team.’

Ze volgde het BBL-traject bij het Zuyderland ziekenhuis, waar ze op diverse afdelingen heeft gewerkt. Aan verpleegkundige handelingen -iets wat ze heel graag doet- geen gebrek. Toch lonkte de wijkzorg en dan met name de zorg voor ouderen en chronisch zieken. “Als verzorgende of verpleegkundige in de wijkzorg bouw je een band op met je cliënten. Je komt vaker voor langere tijd bij de cliënten thuis, waar door je ze écht leert kennen. In het ziekenhuis heb ik dit als veel minder ervaren omdat de patiënten vaak kortstondig opgenomen zijn en de zorg voornamelijk gericht is op het medische stukje.'

Bovendien vindt Froukje het werken in de wijk heel afwisselend. Iedere dag is anders. ‘Achter elke voordeur tref je een ander verhaal aan. Geen dag is hetzelfde. Als wijkverpleegkundige kom ik bij mensen thuis. Ik treed hun persoonlijke levenssfeer binnen. Ik zie de persoon achter de cliënt. Dat geeft een veel completer beeld van degene die zorg ontvangt.’ Daarnaast vindt Froukje het werken in de ouderenzorg aantrekkelijk, omdat de zorg zich niet alleen beperkt tot medische en/of verzorgende handelingen. ‘Welzijn en welbevinden van de cliënt worden steeds belangrijker. De functie gaat daardoor de breedte en de diepte in, wat het werk voor mij veel uitdagender en afwisselender maakt. Zodoende kom ik met plezier naar mijn werk.'

Binnen Envida zijn er genoeg mogelijkheden om werk te doen dat lichamelijk minder belastend is

Begin 2021 maakte Peggy Koekkelkoren (61) de overstap van medewerkster huishoudelijke zorg in Maastricht naar zorghulp in woonzorgcentrum De Lommer in Margraten. Dat bevalt prima. Ze heeft haar draai gevonden en haar collega’s en de bewoners zijn blij met haar komst. Peggy vindt het fijn dat ze binnen Envida de kans heeft gekregen om haar loopbaan om een andere manier voort te zetten.  

Peggy begon in 2003 bij een van de rechtsvoorgangers van Envida in de functie van wat toen nog medewerkster huishoudelijke hulp heette. In de eerste jaren was het centrum van Maastricht haar werkgebied, later verschoof dit naar Randwijck/Heugem. Dat veranderde niet toen zij en haar man naar Daalhof verhuisden. Peggy bleef haar cliënten trouw.

GENOEG MOGELIJKHEDEN BINNEN ENVIDA
De laatste jaren viel het huishoudelijke werk Peggy steeds zwaarder. Enerzijds doordat het aantal cliënten toenam, anderzijds vanwege lichamelijke klachten. Ze wilde graag blijven werken, maar besefte dat ze dit werk niet tot haar pensioen zou kunnen volhouden. Op advies van HR-adviseur Desiree Stijns maakte ze een afspraak met de bedrijfsarts. ‘Hij adviseerde me om me op ander werk te gaan oriënteren. Volgens hem waren er binnen Envida genoeg mogelijkheden om werk te doen dat lichamelijk minder belastend is.’ Wat volgde was een traject waarin Peggy intensief contact had met Desiree. ‘Zij heeft me op de mogelijkheden gewezen en een duwtje in de rug gegeven.’

ALS EEN DOCHTER
Dat duwtje had ze nodig toen er een vacature als zorghulp in De Lommer voorbij kwam. Ze twijfelde. Vooral omdat ze bang was dat ze haar cliënten in de wijkzorg heel erg zou gaan missen. ‘Bij sommigen kom ik al zestien jaar over de vloer. Ik ben als een dochter voor die mensen.’ HR-adviseur Desiree Stijns stelde voor om drie maanden proef te gaan draaien. Dat vond Peggy een goed voorstel. ‘De eerste dagen heb ik toch wel flink moeten wennen en was ik onzeker, maar al snel had ik mijn conclusie klaar: hier hoef ik geen drie maanden over na te denken, dit ga ik doen. En nu, drie maanden later, voel ik mij helemaal thuis.’

DANKJEWEL ENVIDA
Peggy vindt dat ze terecht is gekomen in een ‘heel leuk team, in een prachtig huis met lieve bewoners.’ Hoe zit het met werken in het weekend? Dat hoefde je als medewerkster HZ niet? ‘Klopt, nu werk ik twee van de vier weekenden. Helemaal geen probleem. Werken in de avonden vind ik ook niet erg. Ik ben echt blij dat ik mijn loopbaan op deze manier kan voortzetten. Met dank aan Envida, en in het bijzonder aan Desiree voor het bieden van deze kans. En wat mijn voormalige cliënten in Randwyck/ Heugem betreft: bij sommige ga ik nog regelmatig even langs om een kopje koffie te drinken. Ik heb er een paar vriendinnen bijgekregen.’

‘Ik kan eindelijk weer doen wat ik heel graag doe. Dat voelt zó goed!’  

Met die woorden vat Esther Gardeniers haar rentree op de arbeidsmarkt samen. Een rentree die mogelijk is geworden dankzij Envida Op Maat. ‘Ik zag de vacature voorbij komen via Indeed en mijn eerste gedachte was: ‘Yes, dit is het!’ Ik heb gereageerd en werd aangenomen.’

Op 18 maart 2019 was het zover: haar eerste werkdag als verzorgende binnen het wijkteam Meerssen-Rothem. *[ Vanaf dag één voel ik me als een vis in het water. Dit is iets wat echt heel goed bij me past. ]*

KANS
Esther volgde de opleiding MDGO Agogisch werk. Na het behalen van haar diploma ging ze werken met en voor verstandelijk gehandicapten bij Stichting Daelzicht. ‘Ik heb  daar elf jaar gewerkt. Daarna heb ik de overstap gemaakt naar de Stichting Gehandicaptenzorg Limburg in Sittard, waar ik twaalfjaar werkzaam ben geweest. Ik heb daar de basisopleiding tot Verzorgende gevolgd.  
Ziekte zette mij op een gegeven moment buitenspel. Eenmaal weer helemaal aangesterkt ben ik mij gaan oriënteren op ander werk en  voelde me meteen aangesproken door Envida Op Maat.’

Esther heeft een contract van 4,5 tot 5 uur per week, verdeeld over twee dagdelen: maandag- en donderdagochtend. De reisafstand tussen haar woonplaats Maasband (gemeente Stein) en de reiskosten die ze maakt, ziet ze niet als onoverkomelijk.  ‘Als je je werk zo leuk vindt als ik, speelt afstand geen rol. Bovendien wil ik op termijn wel meer uren gaan werken, maar voorlopig vind ik het prima zo. Dit contract stelt mij in staat om weer arbeidsritme op te doen.  In principe werk ik van 09.00 tot 12.00. Prima geregeld, want daardoor kan ik mijn dochter ’s morgens naar school brengen en haar daar ’s middags ook weer afhalen.’

DRUKTE
Bij haar twee vorige werkgevers werkte Esther in een intramurale setting. Thuiszorg is heel wat anders. ‘Klopt, maar de thuiszorg past veel beter bij mij. In een intramurale woon- en werkomgeving zoals ik die ken, heb je als verzorgende te maken met veel cliënten, die allemaal op hetzelfde moment zorg vragen. Op bepaalde momenten van de dag was het een drukte van jewelste. Terwijl je aan het werk bent, krijg je het ene na het andere telefoontje of word je opgepiept. Door de hectiek van alledag was er weinig ruimte om cliënten de aandacht te geven die ze verdienden of nodig hadden. Dat gaf mij op den duur geen voldoening meer.’

AANDACHT VOOR 1 CLIENT
‘In de thuiszorg bij Envida heb ik vijf vaste cliënten van wie ik er vier op de maandag- en donderdagochtend bezoek en de vijfde alleen op donderdag. Ik kan voldoende tijd nemen voor mijn cliënten en dat doe ik ook. Als ik bij iemand ben, krijgt die op dat moment al mijn aandacht. Ik voel me daar prettig bij en ik merk dat mijn cliënten dat ook als zeer fijn ervaren.’

GEKOPPELD AAN WIJKVERPLEEGKUNDIGE
Esther staat er natuurlijk niet alleen voor. ‘Ik ben gekoppeld aan een wijkverpleegkundige met wie ik kan sparren en die mijn vragen kan beantwoorden. Bovendien staat het mij vrij om het wijkgebouw te bezoeken en aan te schuiven bij het werkoverleg.  De sfeer onder de collega’s is prima. Bij het maken van de planning wordt rekening met me gehouden. Men zegt letterlijk:  ‘Het is jouw feestje’ en zo voelt het voor mij ook. Kortom, ik ben echt heel blij dat Envida Op Maat op mijn pad kwam.’

'Vanaf het eerste moment voelde het goed aan'.

Als zanger/entertainer trekt Björn Lodder volle zalen. Zijn publiek geniet met volle teugen, maar hijzelf ook. Wat begon als een hobby op zijn vijftiende groeide uit tot een passie. En wat is er dan mooier als je van die passie je beroep kunt maken? Wat dat betreft zou je Björn dus best een bevoorrecht man kunnen noemen. ‘Ben ik ook’, zegt hij, ‘maar op 16 maart 2020 voelde dat toch net even anders’. Björn doelt op de uitbraak van corona die een hele vette streep trok door de volgeplande agenda. Enorm zuur voor hem, maar een leuke opsteker voor de bewoners en medewerkers van woonzorgcentrum Lenculenhof in Maastricht, Björns huidige werkplek. Zijn positieve energie werkt zo aanstekelijk dat het er nóg leuker is geworden.

In Lenculenhof werkt Björn als zorgcoördinator. Samen met een collega zorgt hij ervoor dat de zorg op rolletjes loopt. Dat is natuurlijk vooral een verdienste van het team, maar er moet iemand zijn die de boel op een juiste manier aanstuurt. En in Lenculenhof is dat onder andere Björn. ‘Behalve dat ik een aansturende rol heb, werk ik ook gewoon mee’, verduidelijkt hij. ‘Juist dat vind ik zo fijn aan deze baan; enerzijds dingen kunnen regelen en anderzijds mensen verzorgen met teamleden die allemaal hetzelfde doel hebben: ervoor zorgen dat de bewoner de best mogelijke zorg krijgt.’

DINNERSHOW
De 33-jarige Björn werd geboren en Dordrecht, maar verhuisde enkele jaren later met zijn ouders naar Friesland. Na de middelbare school liet hij zijn hart spreken door te kiezen voor de opleiding Sociaal Cultureel Werk Theater in Leeuwarden. Met het diploma van die opleiding op zak ging het grote avontuur van start: hij ging zingen. In het begin trad Björn vooral op bij dinnershows. Dat deed hij zo goed, dat zijn talent ook door anderen werd ontdekt. Het aantal optredens nam gestaag toe. Björn woonde toen nog in Leeuwarden.

OPLEIDING TOT VERPLEEGKUNDIGE
Zo’n achteneenhalf jaar geleden zakte hij af naar het Limburgse Valkenburg om samen te kunnen zijn met zijn toenmalige vriendin. Die relatie heeft niet stand gehouden, maar Björn bleef in Limburg. Hij trouwde en woont nu in Baexem. De verhuizing naar Valkenburg betekende onder andere dat Björn weer een nieuw netwerk moest opbouwen. Dat viel nog niet mee. Hij realiseerde zich het artiestenbestaan geen grote zekerheid biedt. Zodoende besloot hij de opleiding tot verpleegkundige te gaan volgen. Na vier jaar studeren had hij ook dat diploma op zak.

TAL VAN AANBIEDINGEN
In de tussentijd timmerde Björn met zijn bureau Björn Music Entertainment & Events flink aan de weg. De zaken liepen goed en hij voelde zich als een vis in het water. Totdat corona kwam. Van het ene op het andere moment werden optredens en evenementen geschrapt. Van elke dag druk, druk, druk naar vrijwel niets meer. Een rare gewaarwording. Björn kreeg echter geen kans om zenuwachtig te worden, want via het netwerk dat hij had opgebouwd tijdens zijn opleiding tot verpleegkundige kreeg hij tal van aanbiedingen om in de zorg te komen werken. Een van de mensen door wie hij werd benaderd was teamleider Rachelle van Lenculenhof. ‘Vanaf het eerste moment voelde het goed aan. Aan alles merkte ik dat ze me graag wilden hebben en mij werd ook al snel duidelijk dat Envida een heel fijne werkgever is.’

*[ Ik hoefde daar niet lang over na te denken, want ik had het uitstekend naar mijn zin. ]*

WARM BAD
In eerste instantie zou Björn drie maanden komen werken. ‘Bij het tekenen van het contract wist ik niet hoe lang corona mijn beroep als zanger nog in de weg zou staan. Toen na drie maanden duidelijk werd dat het weleens veel langer kon gaan duren, heb ik mijn contract bij Envida laten verlengen. Ik hoefde daar niet lang over na te denken, want ik had het uitstekend naar mijn zin. In Lenculenhof ben ik ben echt in een warm bad terechtgekomen.’

FLEXIBILITEIT
Björn heeft een vast contract van 27 uur per week. Gaat hij dan nooit meer zingen? ‘Zeker wel’, zegt hij heel stellig. ‘Zodra de evenementenbranche aantrekt, ga ik er weer voor, maar ik blijf ook bij Envida. Ik ga het combineren. Envida biedt me die flexibiliteit.’

VOOR EEN GLIMLACH OP HET GEZICHT VAN DIE ANDER
Gevraagd naar de overeenkomsten in het werk als zanger en zorgcoördinator antwoordt Björn: ‘Als zanger zorg ik ervoor dat mensen zich goed voelen, dat ze plezier hebben. Bij Envida doe ik eigenlijk hetzelfde: samen met de andere teamleden ervoor zorgen dat onze bewoners het naar hun zin hebben bij ons. Op verschillende momenten van de dag een glimlach op het gezicht van een bewoner kunnen toveren, daar doe ik het voor.’

‘Naast huishoudelijke hulp voel ik mij ook psycholoog’

Inmiddels werkt Pascalle Boesten meer dan tien jaar bij Envida als medewerker huishoudelijke zorg, voorheen hulp in de huishouding genoemd. Nog steeds heeft ze heel veel plezier in haar werk. Een bezige bij, want naast haar baan bij Envida werkt ze ook bij Albert Heijn. ‘Twee dagen per week, op de maandag en dinsdag. Dat doe ik al 25 jaar. Toch ga ik ermee stoppen, want ik wil me volledig gaan wijden aan mijn werk bij Envida. Ik heb een contract van 24 uur per week, maar het komt ook wel eens voor dat ik meer uren werk.’

Meestal gebruikt Pascalle haar auto voor het afleggen van haar route door het heuvelland. ‘Soms neem ik de motor, maar de auto is toch praktischer. En veiliger. De afstanden zijn te groot om de route met de fiets te doen.'

Geen dag hetzelfde

Heerlijk vindt ze dat. ‘Ik vind het fijn om ervoor te kunnen zorgen dat oudere mensen, ondanks hun kwaaltjes of beperkingen, toch zelfstandig thuis kunnen blijven wonen. ‘ Met haar cliënten bouwt ze een persoonlijke band op. ‘Bij sommigen kom ik al 8 jaar over de vloer. Dan is het niet gek dat het heel vertrouwd gaat aanvoelen. Het mooiste compliment vond ik toen een mevrouw tegen mij zei: “voor mij ben je als een dochter.’

Ze noemde het al eerder: haar werk is bijzonder afwisselend. In de afgelopen tien jaar is ze bij heel wat mensen over de vloer gekomen. ‘Ieder mens is anders. Ieder heeft zijn eigen problemen. Soms grote problemen, soms ook heel klein. Ze delen hun lief en leed met mij. Ik zeg dan ook altijd dat mijn werk als hulp in de huishouding veel omvattender is. Ik voel me soms maatschappelijk werker of psycholoog.’

Heel fijn dat Envida mogelijkheden biedt om jezelf te ontwikkelen en door te groeien.

In de wolken zijn vanwege je werk? Dat kan. Letterlijk zelfs. Vraag dat maar aan Marlou Dijk. Als stewardess bij KLM vliegt ze al dertig jaar over de hele wereld. Heel iets anders dan haar andere baan bij Envida: zorghulp in woonzorgcentrum de Wilgenhof in Bunde. Toch zijn er volgens haar ook de nodige overeenkomsten. Met veel plezier naar het werk gaan is daar een van.

Mensenkennis hebben, situaties kunnen inschatten, snel kunnen handelen, niet in paniek raken, het kunnen omgaan met mensen die onbegrepen of agressief vertonen, strikte hygiënevoorschriften naleven, adequaat handelen, representatief zijn, eerste hulp geven en een dienstverlenende instelling hebben. Zomaar een lijst van eigenschappen die volgens Marlou (52) essentieel zijn als stewardess en als medewerker in de zorg.

De functie van zorghulp combineert Marlou sinds twee jaar met die van stewardess. Hoe komt dat zo? ‘Vliegen heb ik altijd geweldig gevonden. Nog steeds trouwens. Iets van de wereld zien, steeds andere mensen ontmoeten en geen dag die hetzelfde is. Dat verlangen had ik al op jonge leeftijd. Als amper twintigjarige solliciteerde ik bij KLM en werd aangenomen. Voor mij was dat een droom die in vervulling ging.’ Dat ze daarmee automatisch koos voor een zeer onregelmatig leven deerde Marlou niet. ‘Integendeel. Die levensstijl paste bij mij.’

MEER REGELMAAT IN ONREGELMATIG LEVEN
‘Maar gaandeweg der jaren veranderen er dingen in je leven, waardoor er andere situaties ontstaan. Bij mij was dat de scheiding van mijn man en de zorg voor de kinderen als alleenstaande en werkende moeder. Een pittige periode. Goede afspraken over co-ouderschap brachten verlichting: er kwam wat meer regelmaat in mijn onregelmatig leven. Het bood mij ook de kans om iets anders erbij te gaan doen. Enerzijds ingegeven vanuit financieel oogpunt, anderzijds omdat ik niet de zekerheid had dat ik tot aan mijn pensioen zou blijven vliegen. Anders gezegd: wil ik dit op mijn 60e ook nog? Hoe kan ik een nieuwe draai aan mijn leven geven zonder het bestaande op te moeten geven?’

TOEVAL BESTAAT NIET
Het antwoord op haar vragen kwam min of meer per toeval, maar het is algeheel bekend dat toeval niet bestaat. ‘Ik had het er wel eens over met een collega. “Toevallig” iemand die naast haar baan als stewardess ook verpleegkundige is. Zij spoorde me aan om eens na te denken over een bijbaan in de zorg. Niet veel later kwam ik tijdens een hockeywedstrijd van een van mijn kinderen spontaan in gesprek met een andere moeder. Zij vertelde me dat ze bij Envida in de ouderenzorg werkt en dat Envida nieuwe mensen goed kan gebruiken. Ook zonder ervaring of diploma in de zorg. “Waarom kom je niet eens een dienst meedraaien?", stelde ze voor.’

HEEFT ENVIDA IETS AAN MIJ?
Het vervolg laat zich raden. Marlou kwam een dagje meelopen en hield daar een goed gevoel aan over. ‘Aanvankelijk had ik nog wel wat twijfels. Kan ik dit überhaupt? Hebben ze iets aan mij? Maar dat gevoel ebde vrij snel weg. Nu heb ik het echt naar mijn zin binnen de Wilgenhof. Het werk bevalt me goed en ik voel me op mijn plek in het team. Dat is trouwens wel een verschil met de luchtvaart. Als stewardess krijg ik bij elke vlucht te maken met een crew die volledig nieuw voor elkaar is. Maar we zijn allemaal professionals die van elkaar weten dat er binnen no time een hecht team moet worden gevormd, waarin iedereen precies weet wat er van hem wordt verwacht en dat we als een geoliede machine moeten draaien.’

HAPPY
Bij Envida heeft Marlou te maken met vaste collega’s. ‘Ook dat heeft zijn charmes, zeker als het een leuk team is. Ik vind het fijn om een band te kunnen opbouwen met collega’s. Ik krijg weleens de vraag of ik niet meer uren wil werken bij Envida. Nu is het zo dat ik in de oneven weken voor KLM vlieg en in de even weken bij Envida werk. Als ik meer uren bij Envida ga werken, moet ik het vliegen opgeven. Dat wil ik niet. Daar vind ik het gewoon nog te leuk voor. Ook zou ik er financieel op achteruit gaan, want door de combinatie van dertig dienstjaren en intercontinentaal vliegen heb ik een aardig salaris bij KLM. Mocht er een reorganisatie noodzakelijk zijn bij KLM waarbij mijn baan op de tocht komt te staan, dan wil ik graag meer inzetbaar zijn bij Envida. Dan ga ik ook de opleiding tot verzorgende IG volgen. Nu zou ik dat ook willen, maar ik heb er de tijd niet voor. Heel fijn dat Envida mogelijkheden biedt om jezelf te ontwikkelen en door te groeien. Maar voorlopig voel ik me nog heel happy met mijn twee banen.’

Als kind zag Froukje Bosch voor haarzelf een toekomst weggelegd als kinderverpleegkundige, maar anno 2022 is ze heel blij dat ze voor de ouderenzorg heeft gekozen. Haar werk als wijkverpleegkundige bij Envida noemt ze “geweldig”. Het is zo’n dankbaar en afwisselend werk!

Froukje deed eerst MBO-V, later HBO-V via het BBL-traject. Een combinatie van werken en leren: vier dagen werken, één dag school. Prima te doen volgens haar. ‘Het mooie is dat je de theorie meteen in de praktijk kunt brengen en hierdoor veel ervaring opdoet. Tevens word je nauw betrokken bij het team.’

Ze volgde het BBL-traject bij het Zuyderland ziekenhuis, waar ze op diverse afdelingen heeft gewerkt. Aan verpleegkundige handelingen -iets wat ze heel graag doet- geen gebrek. Toch lonkte de wijkzorg en dan met name de zorg voor ouderen en chronisch zieken. “Als verzorgende of verpleegkundige in de wijkzorg bouw je een band op met je cliënten. Je komt vaker voor langere tijd bij de cliënten thuis, waar door je ze écht leert kennen. In het ziekenhuis heb ik dit als veel minder ervaren omdat de patiënten vaak kortstondig opgenomen zijn en de zorg voornamelijk gericht is op het medische stukje.'

Bovendien vindt Froukje het werken in de wijk heel afwisselend. Iedere dag is anders. ‘Achter elke voordeur tref je een ander verhaal aan. Geen dag is hetzelfde. Als wijkverpleegkundige kom ik bij mensen thuis. Ik treed hun persoonlijke levenssfeer binnen. Ik zie de persoon achter de cliënt. Dat geeft een veel completer beeld van degene die zorg ontvangt.’ Daarnaast vindt Froukje het werken in de ouderenzorg aantrekkelijk, omdat de zorg zich niet alleen beperkt tot medische en/of verzorgende handelingen. ‘Welzijn en welbevinden van de cliënt worden steeds belangrijker. De functie gaat daardoor de breedte en de diepte in, wat het werk voor mij veel uitdagender en afwisselender maakt. Zodoende kom ik met plezier naar mijn werk.'

Binnen Envida zijn er genoeg mogelijkheden om werk te doen dat lichamelijk minder belastend is

Begin 2021 maakte Peggy Koekkelkoren (61) de overstap van medewerkster huishoudelijke zorg in Maastricht naar zorghulp in woonzorgcentrum De Lommer in Margraten. Dat bevalt prima. Ze heeft haar draai gevonden en haar collega’s en de bewoners zijn blij met haar komst. Peggy vindt het fijn dat ze binnen Envida de kans heeft gekregen om haar loopbaan om een andere manier voort te zetten.  

Peggy begon in 2003 bij een van de rechtsvoorgangers van Envida in de functie van wat toen nog medewerkster huishoudelijke hulp heette. In de eerste jaren was het centrum van Maastricht haar werkgebied, later verschoof dit naar Randwijck/Heugem. Dat veranderde niet toen zij en haar man naar Daalhof verhuisden. Peggy bleef haar cliënten trouw.

GENOEG MOGELIJKHEDEN BINNEN ENVIDA
De laatste jaren viel het huishoudelijke werk Peggy steeds zwaarder. Enerzijds doordat het aantal cliënten toenam, anderzijds vanwege lichamelijke klachten. Ze wilde graag blijven werken, maar besefte dat ze dit werk niet tot haar pensioen zou kunnen volhouden. Op advies van HR-adviseur Desiree Stijns maakte ze een afspraak met de bedrijfsarts. ‘Hij adviseerde me om me op ander werk te gaan oriënteren. Volgens hem waren er binnen Envida genoeg mogelijkheden om werk te doen dat lichamelijk minder belastend is.’ Wat volgde was een traject waarin Peggy intensief contact had met Desiree. ‘Zij heeft me op de mogelijkheden gewezen en een duwtje in de rug gegeven.’

ALS EEN DOCHTER
Dat duwtje had ze nodig toen er een vacature als zorghulp in De Lommer voorbij kwam. Ze twijfelde. Vooral omdat ze bang was dat ze haar cliënten in de wijkzorg heel erg zou gaan missen. ‘Bij sommigen kom ik al zestien jaar over de vloer. Ik ben als een dochter voor die mensen.’ HR-adviseur Desiree Stijns stelde voor om drie maanden proef te gaan draaien. Dat vond Peggy een goed voorstel. ‘De eerste dagen heb ik toch wel flink moeten wennen en was ik onzeker, maar al snel had ik mijn conclusie klaar: hier hoef ik geen drie maanden over na te denken, dit ga ik doen. En nu, drie maanden later, voel ik mij helemaal thuis.’

DANKJEWEL ENVIDA
Peggy vindt dat ze terecht is gekomen in een ‘heel leuk team, in een prachtig huis met lieve bewoners.’ Hoe zit het met werken in het weekend? Dat hoefde je als medewerkster HZ niet? ‘Klopt, nu werk ik twee van de vier weekenden. Helemaal geen probleem. Werken in de avonden vind ik ook niet erg. Ik ben echt blij dat ik mijn loopbaan op deze manier kan voortzetten. Met dank aan Envida, en in het bijzonder aan Desiree voor het bieden van deze kans. En wat mijn voormalige cliënten in Randwyck/ Heugem betreft: bij sommige ga ik nog regelmatig even langs om een kopje koffie te drinken. Ik heb er een paar vriendinnen bijgekregen.’

‘Ik kan eindelijk weer doen wat ik heel graag doe. Dat voelt zó goed!’  

Met die woorden vat Esther Gardeniers haar rentree op de arbeidsmarkt samen. Een rentree die mogelijk is geworden dankzij Envida Op Maat. ‘Ik zag de vacature voorbij komen via Indeed en mijn eerste gedachte was: ‘Yes, dit is het!’ Ik heb gereageerd en werd aangenomen.’

Op 18 maart 2019 was het zover: haar eerste werkdag als verzorgende binnen het wijkteam Meerssen-Rothem. *[ Vanaf dag één voel ik me als een vis in het water. Dit is iets wat echt heel goed bij me past. ]*

KANS
Esther volgde de opleiding MDGO Agogisch werk. Na het behalen van haar diploma ging ze werken met en voor verstandelijk gehandicapten bij Stichting Daelzicht. ‘Ik heb  daar elf jaar gewerkt. Daarna heb ik de overstap gemaakt naar de Stichting Gehandicaptenzorg Limburg in Sittard, waar ik twaalfjaar werkzaam ben geweest. Ik heb daar de basisopleiding tot Verzorgende gevolgd.  
Ziekte zette mij op een gegeven moment buitenspel. Eenmaal weer helemaal aangesterkt ben ik mij gaan oriënteren op ander werk en  voelde me meteen aangesproken door Envida Op Maat.’

Esther heeft een contract van 4,5 tot 5 uur per week, verdeeld over twee dagdelen: maandag- en donderdagochtend. De reisafstand tussen haar woonplaats Maasband (gemeente Stein) en de reiskosten die ze maakt, ziet ze niet als onoverkomelijk.  ‘Als je je werk zo leuk vindt als ik, speelt afstand geen rol. Bovendien wil ik op termijn wel meer uren gaan werken, maar voorlopig vind ik het prima zo. Dit contract stelt mij in staat om weer arbeidsritme op te doen.  In principe werk ik van 09.00 tot 12.00. Prima geregeld, want daardoor kan ik mijn dochter ’s morgens naar school brengen en haar daar ’s middags ook weer afhalen.’

DRUKTE
Bij haar twee vorige werkgevers werkte Esther in een intramurale setting. Thuiszorg is heel wat anders. ‘Klopt, maar de thuiszorg past veel beter bij mij. In een intramurale woon- en werkomgeving zoals ik die ken, heb je als verzorgende te maken met veel cliënten, die allemaal op hetzelfde moment zorg vragen. Op bepaalde momenten van de dag was het een drukte van jewelste. Terwijl je aan het werk bent, krijg je het ene na het andere telefoontje of word je opgepiept. Door de hectiek van alledag was er weinig ruimte om cliënten de aandacht te geven die ze verdienden of nodig hadden. Dat gaf mij op den duur geen voldoening meer.’

AANDACHT VOOR 1 CLIENT
‘In de thuiszorg bij Envida heb ik vijf vaste cliënten van wie ik er vier op de maandag- en donderdagochtend bezoek en de vijfde alleen op donderdag. Ik kan voldoende tijd nemen voor mijn cliënten en dat doe ik ook. Als ik bij iemand ben, krijgt die op dat moment al mijn aandacht. Ik voel me daar prettig bij en ik merk dat mijn cliënten dat ook als zeer fijn ervaren.’

GEKOPPELD AAN WIJKVERPLEEGKUNDIGE
Esther staat er natuurlijk niet alleen voor. ‘Ik ben gekoppeld aan een wijkverpleegkundige met wie ik kan sparren en die mijn vragen kan beantwoorden. Bovendien staat het mij vrij om het wijkgebouw te bezoeken en aan te schuiven bij het werkoverleg.  De sfeer onder de collega’s is prima. Bij het maken van de planning wordt rekening met me gehouden. Men zegt letterlijk:  ‘Het is jouw feestje’ en zo voelt het voor mij ook. Kortom, ik ben echt heel blij dat Envida Op Maat op mijn pad kwam.’

'Vanaf het eerste moment voelde het goed aan'.

Als zanger/entertainer trekt Björn Lodder volle zalen. Zijn publiek geniet met volle teugen, maar hijzelf ook. Wat begon als een hobby op zijn vijftiende groeide uit tot een passie. En wat is er dan mooier als je van die passie je beroep kunt maken? Wat dat betreft zou je Björn dus best een bevoorrecht man kunnen noemen. ‘Ben ik ook’, zegt hij, ‘maar op 16 maart 2020 voelde dat toch net even anders’. Björn doelt op de uitbraak van corona die een hele vette streep trok door de volgeplande agenda. Enorm zuur voor hem, maar een leuke opsteker voor de bewoners en medewerkers van woonzorgcentrum Lenculenhof in Maastricht, Björns huidige werkplek. Zijn positieve energie werkt zo aanstekelijk dat het er nóg leuker is geworden.

In Lenculenhof werkt Björn als zorgcoördinator. Samen met een collega zorgt hij ervoor dat de zorg op rolletjes loopt. Dat is natuurlijk vooral een verdienste van het team, maar er moet iemand zijn die de boel op een juiste manier aanstuurt. En in Lenculenhof is dat onder andere Björn. ‘Behalve dat ik een aansturende rol heb, werk ik ook gewoon mee’, verduidelijkt hij. ‘Juist dat vind ik zo fijn aan deze baan; enerzijds dingen kunnen regelen en anderzijds mensen verzorgen met teamleden die allemaal hetzelfde doel hebben: ervoor zorgen dat de bewoner de best mogelijke zorg krijgt.’

DINNERSHOW
De 33-jarige Björn werd geboren en Dordrecht, maar verhuisde enkele jaren later met zijn ouders naar Friesland. Na de middelbare school liet hij zijn hart spreken door te kiezen voor de opleiding Sociaal Cultureel Werk Theater in Leeuwarden. Met het diploma van die opleiding op zak ging het grote avontuur van start: hij ging zingen. In het begin trad Björn vooral op bij dinnershows. Dat deed hij zo goed, dat zijn talent ook door anderen werd ontdekt. Het aantal optredens nam gestaag toe. Björn woonde toen nog in Leeuwarden.

OPLEIDING TOT VERPLEEGKUNDIGE
Zo’n achteneenhalf jaar geleden zakte hij af naar het Limburgse Valkenburg om samen te kunnen zijn met zijn toenmalige vriendin. Die relatie heeft niet stand gehouden, maar Björn bleef in Limburg. Hij trouwde en woont nu in Baexem. De verhuizing naar Valkenburg betekende onder andere dat Björn weer een nieuw netwerk moest opbouwen. Dat viel nog niet mee. Hij realiseerde zich het artiestenbestaan geen grote zekerheid biedt. Zodoende besloot hij de opleiding tot verpleegkundige te gaan volgen. Na vier jaar studeren had hij ook dat diploma op zak.

TAL VAN AANBIEDINGEN
In de tussentijd timmerde Björn met zijn bureau Björn Music Entertainment & Events flink aan de weg. De zaken liepen goed en hij voelde zich als een vis in het water. Totdat corona kwam. Van het ene op het andere moment werden optredens en evenementen geschrapt. Van elke dag druk, druk, druk naar vrijwel niets meer. Een rare gewaarwording. Björn kreeg echter geen kans om zenuwachtig te worden, want via het netwerk dat hij had opgebouwd tijdens zijn opleiding tot verpleegkundige kreeg hij tal van aanbiedingen om in de zorg te komen werken. Een van de mensen door wie hij werd benaderd was teamleider Rachelle van Lenculenhof. ‘Vanaf het eerste moment voelde het goed aan. Aan alles merkte ik dat ze me graag wilden hebben en mij werd ook al snel duidelijk dat Envida een heel fijne werkgever is.’

*[ Ik hoefde daar niet lang over na te denken, want ik had het uitstekend naar mijn zin. ]*

WARM BAD
In eerste instantie zou Björn drie maanden komen werken. ‘Bij het tekenen van het contract wist ik niet hoe lang corona mijn beroep als zanger nog in de weg zou staan. Toen na drie maanden duidelijk werd dat het weleens veel langer kon gaan duren, heb ik mijn contract bij Envida laten verlengen. Ik hoefde daar niet lang over na te denken, want ik had het uitstekend naar mijn zin. In Lenculenhof ben ik ben echt in een warm bad terechtgekomen.’

FLEXIBILITEIT
Björn heeft een vast contract van 27 uur per week. Gaat hij dan nooit meer zingen? ‘Zeker wel’, zegt hij heel stellig. ‘Zodra de evenementenbranche aantrekt, ga ik er weer voor, maar ik blijf ook bij Envida. Ik ga het combineren. Envida biedt me die flexibiliteit.’

VOOR EEN GLIMLACH OP HET GEZICHT VAN DIE ANDER
Gevraagd naar de overeenkomsten in het werk als zanger en zorgcoördinator antwoordt Björn: ‘Als zanger zorg ik ervoor dat mensen zich goed voelen, dat ze plezier hebben. Bij Envida doe ik eigenlijk hetzelfde: samen met de andere teamleden ervoor zorgen dat onze bewoners het naar hun zin hebben bij ons. Op verschillende momenten van de dag een glimlach op het gezicht van een bewoner kunnen toveren, daar doe ik het voor.’

‘Naast huishoudelijke hulp voel ik mij ook psycholoog’

Inmiddels werkt Pascalle Boesten meer dan tien jaar bij Envida als medewerker huishoudelijke zorg, voorheen hulp in de huishouding genoemd. Nog steeds heeft ze heel veel plezier in haar werk. Een bezige bij, want naast haar baan bij Envida werkt ze ook bij Albert Heijn. ‘Twee dagen per week, op de maandag en dinsdag. Dat doe ik al 25 jaar. Toch ga ik ermee stoppen, want ik wil me volledig gaan wijden aan mijn werk bij Envida. Ik heb een contract van 24 uur per week, maar het komt ook wel eens voor dat ik meer uren werk.’

Meestal gebruikt Pascalle haar auto voor het afleggen van haar route door het heuvelland. ‘Soms neem ik de motor, maar de auto is toch praktischer. En veiliger. De afstanden zijn te groot om de route met de fiets te doen.'

Geen dag hetzelfde

Heerlijk vindt ze dat. ‘Ik vind het fijn om ervoor te kunnen zorgen dat oudere mensen, ondanks hun kwaaltjes of beperkingen, toch zelfstandig thuis kunnen blijven wonen. ‘ Met haar cliënten bouwt ze een persoonlijke band op. ‘Bij sommigen kom ik al 8 jaar over de vloer. Dan is het niet gek dat het heel vertrouwd gaat aanvoelen. Het mooiste compliment vond ik toen een mevrouw tegen mij zei: “voor mij ben je als een dochter.’

Ze noemde het al eerder: haar werk is bijzonder afwisselend. In de afgelopen tien jaar is ze bij heel wat mensen over de vloer gekomen. ‘Ieder mens is anders. Ieder heeft zijn eigen problemen. Soms grote problemen, soms ook heel klein. Ze delen hun lief en leed met mij. Ik zeg dan ook altijd dat mijn werk als hulp in de huishouding veel omvattender is. Ik voel me soms maatschappelijk werker of psycholoog.’

Heel fijn dat Envida mogelijkheden biedt om jezelf te ontwikkelen en door te groeien.

In de wolken zijn vanwege je werk? Dat kan. Letterlijk zelfs. Vraag dat maar aan Marlou Dijk. Als stewardess bij KLM vliegt ze al dertig jaar over de hele wereld. Heel iets anders dan haar andere baan bij Envida: zorghulp in woonzorgcentrum de Wilgenhof in Bunde. Toch zijn er volgens haar ook de nodige overeenkomsten. Met veel plezier naar het werk gaan is daar een van.

Mensenkennis hebben, situaties kunnen inschatten, snel kunnen handelen, niet in paniek raken, het kunnen omgaan met mensen die onbegrepen of agressief vertonen, strikte hygiënevoorschriften naleven, adequaat handelen, representatief zijn, eerste hulp geven en een dienstverlenende instelling hebben. Zomaar een lijst van eigenschappen die volgens Marlou (52) essentieel zijn als stewardess en als medewerker in de zorg.

De functie van zorghulp combineert Marlou sinds twee jaar met die van stewardess. Hoe komt dat zo? ‘Vliegen heb ik altijd geweldig gevonden. Nog steeds trouwens. Iets van de wereld zien, steeds andere mensen ontmoeten en geen dag die hetzelfde is. Dat verlangen had ik al op jonge leeftijd. Als amper twintigjarige solliciteerde ik bij KLM en werd aangenomen. Voor mij was dat een droom die in vervulling ging.’ Dat ze daarmee automatisch koos voor een zeer onregelmatig leven deerde Marlou niet. ‘Integendeel. Die levensstijl paste bij mij.’

MEER REGELMAAT IN ONREGELMATIG LEVEN
‘Maar gaandeweg der jaren veranderen er dingen in je leven, waardoor er andere situaties ontstaan. Bij mij was dat de scheiding van mijn man en de zorg voor de kinderen als alleenstaande en werkende moeder. Een pittige periode. Goede afspraken over co-ouderschap brachten verlichting: er kwam wat meer regelmaat in mijn onregelmatig leven. Het bood mij ook de kans om iets anders erbij te gaan doen. Enerzijds ingegeven vanuit financieel oogpunt, anderzijds omdat ik niet de zekerheid had dat ik tot aan mijn pensioen zou blijven vliegen. Anders gezegd: wil ik dit op mijn 60e ook nog? Hoe kan ik een nieuwe draai aan mijn leven geven zonder het bestaande op te moeten geven?’

TOEVAL BESTAAT NIET
Het antwoord op haar vragen kwam min of meer per toeval, maar het is algeheel bekend dat toeval niet bestaat. ‘Ik had het er wel eens over met een collega. “Toevallig” iemand die naast haar baan als stewardess ook verpleegkundige is. Zij spoorde me aan om eens na te denken over een bijbaan in de zorg. Niet veel later kwam ik tijdens een hockeywedstrijd van een van mijn kinderen spontaan in gesprek met een andere moeder. Zij vertelde me dat ze bij Envida in de ouderenzorg werkt en dat Envida nieuwe mensen goed kan gebruiken. Ook zonder ervaring of diploma in de zorg. “Waarom kom je niet eens een dienst meedraaien?", stelde ze voor.’

HEEFT ENVIDA IETS AAN MIJ?
Het vervolg laat zich raden. Marlou kwam een dagje meelopen en hield daar een goed gevoel aan over. ‘Aanvankelijk had ik nog wel wat twijfels. Kan ik dit überhaupt? Hebben ze iets aan mij? Maar dat gevoel ebde vrij snel weg. Nu heb ik het echt naar mijn zin binnen de Wilgenhof. Het werk bevalt me goed en ik voel me op mijn plek in het team. Dat is trouwens wel een verschil met de luchtvaart. Als stewardess krijg ik bij elke vlucht te maken met een crew die volledig nieuw voor elkaar is. Maar we zijn allemaal professionals die van elkaar weten dat er binnen no time een hecht team moet worden gevormd, waarin iedereen precies weet wat er van hem wordt verwacht en dat we als een geoliede machine moeten draaien.’

HAPPY
Bij Envida heeft Marlou te maken met vaste collega’s. ‘Ook dat heeft zijn charmes, zeker als het een leuk team is. Ik vind het fijn om een band te kunnen opbouwen met collega’s. Ik krijg weleens de vraag of ik niet meer uren wil werken bij Envida. Nu is het zo dat ik in de oneven weken voor KLM vlieg en in de even weken bij Envida werk. Als ik meer uren bij Envida ga werken, moet ik het vliegen opgeven. Dat wil ik niet. Daar vind ik het gewoon nog te leuk voor. Ook zou ik er financieel op achteruit gaan, want door de combinatie van dertig dienstjaren en intercontinentaal vliegen heb ik een aardig salaris bij KLM. Mocht er een reorganisatie noodzakelijk zijn bij KLM waarbij mijn baan op de tocht komt te staan, dan wil ik graag meer inzetbaar zijn bij Envida. Dan ga ik ook de opleiding tot verzorgende IG volgen. Nu zou ik dat ook willen, maar ik heb er de tijd niet voor. Heel fijn dat Envida mogelijkheden biedt om jezelf te ontwikkelen en door te groeien. Maar voorlopig voel ik me nog heel happy met mijn twee banen.’